Ταγκρέδος της Σικελίας

Ταγκρέδος
βασιλιάς της Σικελίας
Περίοδος	1189 - 1194
Προκάτοχος	Γουλιέλμος Β'
Διάδοχος	Ρογήρος Γ'
Θάνατος	20 Φεβρουαρίου 1194
Σύζυγος	Σίβυλλα του Άτσερα
Επίγονοι	Ρογήρος Γ΄; Γουλιέλμος Γ΄; Ελβίρα; Κωνσταντία; Βαλντράντα
Οίκος	Οίκος των Ωτβίλ
Πατέρας	Ρογήρος Γ΄ της Απουλίας
Θρησκεία	Καθολικός Χριστιανός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Ταγκρέδος της Σικελίας (ιταλ.: Tancredi di Sicilia, 1138 - 20 Φεβρουαρίου 1194) μέλος του Οίκου των Ωτβίλ ήταν Βασιλιάς της Σικελίας και Πρίγκιπας του Τάραντα (1189 - 1194). Ο Ταγκρέδος ήταν νόθος υιός του Ρογήρου Γ΄ δούκα της Απουλίας & Καλαβρίας και της ερωμένης του Έμμας, κόρης του Ακκάρντο Β΄ κόμη του Λέτσε.

Νεανικά χρόνια

Ο Ταγκρέδος κληρονόμησε την κομητεία του Λέτσε από τον πάππο του Ακκάρντο Β'. Το 1161 βασιλιάς της Σικελίας ήταν ο θείος του Γουλιέλμος Α'. Ο Ταγκρέδος υποστήριξε τον θείο του Σίμωνα εναντίον του Γουλιέλμου Α' και όταν αυτός απέτυχε να αναλάβει την εξουσία, ο Γουλιέλμος Α' τους έδωσε αμνηστία, υπό τον όρο να εξοριστούν. Έτσι ο Ταγκρέδος έφυγε από τη Σικελία.

Τον Γουλιέλμο Α' διαδέχθηκε ο υιός του Γουλιέλμος Β'. Το 1174 o Ταγκρέδος οδήγησε τον στόλο του βασιλιά κοντά στην Αλεξάνδρεια και περίμεναν τον βασιλιά της Ιερουσαλήμ για να επιτεθούν μαζί στους Μουσουλμάνους. Όμως ο Αμαλρίκ Α' απεβίωσε και ο Σαλαδίνος πλησίαζε με τον στρατό του, έτσι ο στόλος απέπλευσε πίσω στη Σικελία.^[1] Το 1189 ο εξάδελφός του Γουλιέλμος Β' απεβίωσε άκληρος και έπρεπε να τον διαδεχθεί η θεία τους Κωνσταντία, η οποία είχε παντρευθεί τον Ερρίκο ΣΤ' βασιλιά της Γερμανίας. Ο πάπας Κλήμης Γ', ως εχθρός των Χοενστάουφεν, έστεψε τον Ταγκρέδο βασιλιά της Σικελίας, αν και ως νόθος κανονικά εξαιρείτο της διαδοχής. Τον υποστήριξε ο καγκελάριος Ματθαίος ντ' Άγελλο και οι κρατικοί λειτουργοί, ενώ οι ευγενείς πήραν το μέρος του Ερρίκου ΣΤ'.

Οι πρώτες δυσκολίες ως βασιλιάς

Ο Ταγκρέδος, αν και βραχύς ως προς το ανάστημα, ήταν καλός στρατιωτικός. Προσπάθησε να προσεταιριστεί την υποστήριξη του λαού. Το 1190 ο Ριχάρδος Α΄ της Αγγλίας έφθασε στη Σικελία οδηγώντας το πρώτο τμήμα μιας Σταυροφορίας. Απαίτησε την απελευθέρωση της αδελφής του Ιωάννας, συζύγου του Γουλιέλμου Β' που ο Ταγκρέδος την είχε φυλακίσει, την απόδοση της προίκας της και να εκπληρώσει τις οικονομικές υποσχέσεις του προκατόχου του προς τους Σταυροφόρους. Όταν ο Ταγκρέδος αρνήθηκε, ο Ριχάρδος Α' κατέλαβε μία μονή και το κάστρο της Μπανάρα. Ακολούθησε το επόμενο τμήμα της Σταυροφορίας με τον Φίλιππο Β' της Γαλλίας. Οι ντόπιοι αναστατώθηκαν, απαίτησαν από τους ξένους να φύγουν και εξεγέρθηκαν εναντίον τους. Τότε ο Ριχάρδος Α' κατέλαβε τη Μεσσήνη, που τη λεηλάτησε και την έκαψε. Αποφάσισε να μείνει εκεί για τον χειμώνα.

Το 1191 συμφώνησε με τον Ταγκρέδο να αποχωρήσει με τους εξής όρους: η Ιωάννα να ελευθερωθεί και να της αποδοθεί η προίκα· ο Ριχάρδος Α' και ο Φίλιππος Β' αναγνωρίζουν τον Ταγκρέδο ως βασιλιά της Σικελίας και ο Ταγκρέδος θα παντρέψει μία κόρη του με τον 4ετή ανιψιό του Ριχάρδου Α', τον Αρθούρο, όταν αυτός ενηλικιωθεί. Οι δύο βασιλείς έφυγαν για τους Αγίους Τόπους, αφού ο Ριχάρδος Α' χάρισε στον Ταγκρέδο ένα σπαθί σε ένδειξη φιλίας.^[2]

Η Κωνσταντία διεκδικεί το βασίλειο

Ο σύζυγος της θείας του Κωνσταντίας Ερρίκος ΣΤ' είχε ξεκινήσει εκστρατεία, διεκδικώντας το βασίλειο της Σικελίας. Το 1191 ήταν στη Ρώμη και ο Πάπας Κελεστίνος Γ΄ τον έστεψε. Προχωρούσε νοτιότερα μαζί με τη σύζυγό του και οι πόλεις υποδεχόταν την κόρη του Ρογήρου Β': Κάπουα, Αβέρσα και Σαλέρνο. Στο Σαλέρνο έμεινε η Κωνσταντία, στο ανάκτορο της παλιάς πρωτεύουσας του πατέρα της. Η Νάπολη αντιστάθηκε με την υποστήριξη του ναυάρχου της Σικελίας Μαργαριτώνη και ο στρατός του Ερρίκου ΣΤ', υποφέροντας από ελονοσία και ασθένειες, υποχώρησε.

Οι πόλεις που είχαν παραδοθεί στον Ερρίκο ΣΤ' φοβήθηκαν τώρα την τιμωρία του Ταγκρέδου και αμέσως επέστρεψαν σε αυτόν. Οι κάτοικοι του Σαλέρνο αιχμαλώτισαν την Κωνσταντία και την παρέδωσαν στον Ταγκρέδο. Αυτός την έστειλε στη Ρώμη με τον όρο ο πάπας να τον στέψει βασιλιά της Σικελίας, αλλά στη διαδρομή στρατιώτες του Ερρίκου ΣΤ' την πήραν και την έστειλαν πίσω στη Γερμανία. Ο Ταγκρέδος εκστράτευσε για να κερδίσει πίσω τις πόλεις της Ν. Ιταλίας, είτε παραχωρώντας προνόμια σε αυτές, είτε νικώντας τους απείθαρχους ευγενείς, όπως στην Απουλία. Το 1192 έθεσε συμβασιλιά τον πρωτότοκο υιό του Ρογήρο Γ' που όμως απεβίωσε το επόμενο έτος. Αμέσως όρισε συμβασιλιά τον δευτερότοκο Γουλιέλμο Γ' αλλά τον Φεβρουάριο του 1194 απεβίωσε ο Ταγκρέδος αφήνοντας τη σύζυγό του αντιβασίλισσα στον 4ετή Γουλιέλμο Γ'.^[3] Τότε ο Ερρίκος ΣΤ' εκστράτευσε πάλι: κατέλαβε τη Νάπολη σχεδόν αμαχητί και τον Νοέμβριο οι πολίτες του Παλέρμο τον έκαναν δεκτό, αν και η Σίβυλλα και ο Μαργαριτώνης ήταν έτοιμοι να υπερασπισθούν την πόλη. Η οικογένεια του Ταγκρέδου έπεσε στα χέρια του Ερρίκου ΣΤ', που τύφλωσε και ευνούχισε τον Γουλιέλμο Γ'.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε τη Σιβύλλη του Άτσερα και είχε παιδιά :^[4]

Ρογήρος Γ΄ της Σικελίας 1175 - 1193, συμβασιλέας με τον πατέρα του
Γουλιέλμος Γ΄ της Σικελίας π.1186 - π.1198 διαδέχθηκε τον αδελφό του ως συμβασιλέας και έπειτα τον πατέρα του
Μαρία/Ελβίρα διεκδικήτρια ως: κόμισσα του Λέτσε, πριγκίπισσα του Τάραντα, βασίλισσα της Σικελίας. Παντρεύτηκε πρώτα τον Γκωτιέ Γ΄ του Μπριέν και έπειτα άλλες δύο φορές.^[5]
Κωνσταντία της Σικελίας, δόγισσα της Βενετίας, παντρεύτηκε τον δόγη Πιέτρο Τζιάνι
Βαλντράντα, παντρεύτηκε τον Γιάκοπο Τιέπολο, ευγενή της Βενετίας και μετέπειτα Δόγη.
Μεντανία.

Παραπομπές

↑ Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100-1187, Penguin Books, 1990, p. 403.
↑ M. I. Finley, Denis Mack Smith and Christopher Duggan, A History of Sicily (New York: Viking, 1987), p. 65.
↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Tancred (Sicily)". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
↑ Acerra, κοντά στη Νάπολη
↑ Caffaro, Genoa and the Twelfth-Century Crusades, transl. Martin Hall and Jonathan Philips(Mike Carr), Crusades: Volume 14, ed. Nikolaos G. Chrissis, Benjamin Z Kedar and Jonathan Phillips, (Ashgate Publishing, 2015), σ. 248

Πηγές

Caffaro, Genoa and the Twelfth-Century Crusades, transl. Martin Hall and Jonathan Philips(Mike Carr), Crusades: Volume 14, ed. Nikolaos G. Chrissis, Benjamin Z Kedar and Jonathan Phillips, (Ashgate Publishing, 2015)
John Julius Norwich, The Kingdom in the Sun, reprinted as part of his The Normans in Sicily
M. I. Finley, Denis Mack Smith and Christopher Duggan, A History of Sicily (New York: Viking, 1987)
Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100-1187, Penguin Books, 1990

Ταγκρέδος της Σικελίας Οίκος των Ωτβίλ Γέννηση: 1138 Θάνατος: 20 Φεβρουαρίου 1194
Προκάτοχος Γουλιέλμος Β΄	Βασιλιάς της Σικελίας 1189 - 1194 Με τον γιο του Ρογήρο Γ΄ 1192 - 1193	Διάδοχος Γουλιέλμος Γ΄
	Πρίγκιπας του Τάραντα 1189 - 1194

[1] Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem and the Frankish East 1100-1187, Penguin Books, 1990, p. 403.

[2] M. I. Finley, Denis Mack Smith and Christopher Duggan, A History of Sicily (New York: Viking, 1987), p. 65.

[3] Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Tancred (Sicily)". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.

[4] Acerra, κοντά στη Νάπολη

[5] Caffaro, Genoa and the Twelfth-Century Crusades, transl. Martin Hall and Jonathan Philips(Mike Carr), Crusades: Volume 14, ed. Nikolaos G. Chrissis, Benjamin Z Kedar and Jonathan Phillips, (Ashgate Publishing, 2015), σ. 248

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]